Dulstirni voru eitt sinn ein helsta ráðgáta stjörnufræðinnar líkt og íslenskt heiti þeirra ber með sér (dularfull stjarna). Ráðgátan um dulstirnin tryggði fjölmörgum stjörnufræðingum andvökunætur um árabil. Dulstirnin einkennast nefnilega af því að vera órafjarri en geysilega björt og olli það stjörnufræðingum miklu hugarangri frá því fyrstu dulstirnin fundust í kringum 1960.
Í dag vitum við með nokkurri vissu að dulstirni eru geysiöflugar virkar vetrarbrautir. Í miðju þessara virku vetrarbrauta er ofurmassasvarthol að éta upp efni. Þetta eru slíkar hamfarir að frá dulstirnunum stafar gríðarleg orkuútgeislun, í það minnsta hundrað sinnum meiri en frá venjulegum vetrarbrautum.
Í dag vitum við með nokkurri vissu að dulstirni eru geysiöflugar virkar vetrarbrautir. Í miðju þessara virku vetrarbrauta er ofurmassasvarthol að éta upp efni. Þetta eru slíkar hamfarir að frá dulstirnunum stafar gríðarleg orkuútgeislun, í það minnsta hundrað sinnum meiri en frá venjulegum vetrarbrautum.